Skip to main content
Intercultural communication

تمسخر لهجه ها

By April 25, 2011May 28th, 2019No Comments1 min read5,506 views

Amoo (‘Uncle’) Poorang

Persian version of my recent post about “Ridiculing accents

Translated by Behnam Keimasi (بهنام کیماسی)

آیا مایه گذاشتن از اقلیت‌های زبانی برای سرگرم کردن کودکان کار درستی است؟ این سوالی بود که حدود دو ماه پیش زمانی که داشتم یک برنامه تلویزیونی مخصوص کودکان را در تلویزیون ایران مشاهده می کردم از خودم پرسیدم. مجری این برنامه با تقلید و انجام تردستی های کودکانه گروه بزرگی از کودکان 5 تا 8 ساله را سرگرم می کرد. یکی از جنبه های اجرای سرهم بندی شده، کودکانه و ظاهرا جالب این مجری این بود که وی گیلکی را با لهجه ای ساختگی صحبت می کرد.
گیلکی یکی از گونه های زبانی مردم شمال ایران است که از ریشه با فارسی، کردی، تالشی، بلوچی و دیگر گونه های زبانی ایرانی مرتبط است. بیشتر همخوان های گیلکی با همخوان های فارسی یکسان است، اما مصوت های این دو با هم تفاوت دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گیلکی می توانید به اینجا و اینجا مراجعه نمایید.
اجرایی نظیر آن چه که در بالا توصیف شد به چه چیزی منجر می شود؟ چنین اجرایی از یک سو مو
جب خندیدن کودکان می شود اما از سوی دیگر چنین کلیشه های قومی و نژادی را در ذهن کودکان جاودان و به سخره گرفتن این گونه زبانی را به ملکه ذهن آنان تبدیل می کنند. در ایران به سخره گرفتن گونه های زبانی با استفاده از لطیفه های قومی و نژادی نه تنها در مورد گیلکی، بلکه در مورد هر نوع گونه زبانی دیگری به جز تهرانی استاندارد بسیار شایع است. این کار هم چنین موجب آزردگی فراوان در میان اقلیت های زبانی قومی و نژادی می شود. در این زمینه، می توان به هر کسی حق داد تا چنین سوالی را مطرح کند که چرا به چنین کلیشه سازی قومی و نژادی به طور رسمی در تلویزیون ملی و در برنامه ای که مخصوص نسل آینده است صحه گذارده می شود؟ آیا نباید رسانه های ما به رفع مسائل قوم گرایانه کمک کنند و در همدل کردن ملت برای حفظ میراث فرهنگی این مرز و بوم نقش داشته باشند؟ ایجاد سرگرمی دلیلی بر پخش کردن بذر دشمنی و سوء تفاهم در بین مردم نمی شود. قطعا مرز میان شوخی و نژادپرستی بسیار باریک است.

Manouchehr Kouhestani

Author Manouchehr Kouhestani

More posts by Manouchehr Kouhestani

Leave a Reply